Uczniowie lwóweckiej podstawówki nie stronią od rozmów o seksie. Ich wymiana zdań przesycona jest wulgaryzmami, nie brakuje w niej wyzwisk koleżanek i kolegów. Czy ktoś zareaguje? Kto i jak powinien?

Co o dzieciach wiedzą ich rodzice?

Rodzic dowiadując się, jakim językiem posługuje się jego pociecha, zazwyczaj ma jedną odpowiedź: „To nie może być prawda. Mój syn/ moja córka nigdy takich słów nie używają. U nas w domu się nie przeklina”. Niestety, korespondencja, jaką redakcja Lwówecki.info otrzymała od zaniepokojonego rodzica, który do niej dotarł, nie pozostawia złudzeń. Dzieci z podstawówki podczas wymiany zdań używają delikatnie mówić nieprzyzwoitego języka.

Niecenzuralna korespondencja uczniów podstawówki

Uczniowie jednej z lwóweckich podstawówek założyli grupę w mediach społecznościowych, na której prowadzą korespondencję przesyconą wulgaryzmami. Nie brakuje w niej też wyzwisk kierowanych pod konkretnym adresem. 13, 14, i 15- latkowie ubliżają sobie nawzajem. Wprawdzie zamiast nazwisk używają najczęściej inicjałów, lub samych imion swoich adwersarzy ale wskazują przy tym także, do której klasy osoba uczęszcza, co nie pozostawia cienia wątpliwości, co do tożsamości.

Kto zawinił?

Jak wskazują eksperci spora odpowiedzialność w tym temacie spoczywa niestety na rodzicach. I wcale nie musi być tak, że to oni sami przeklinają, że w domu używa się takiego wulgarnego języka i nie ma poszanowania dla innych. Jak wskazuje w rozmowie z nami pani psycholog dzisiejszy świat przesycony jest różnego rodzaju bodźcami, które młodzi ludzie chłoną niczym gąbka.

– Dzieci naśladują, modelują zachowanie swoich rodziców, bliskich, dorosłych. I w momencie, kiedy w domu używane są wulgaryzmy, to siłą rzeczy dziecko również taki język chłonie. Te wulgaryzmy stają się normalnym elementem ich języka, bo oni słyszą to na co dzień. Dziecku wydaje się, że używanie tych słów stanowi o sile i dorosłości. – tłumaczy psycholog, która zwraca uwagę, iż źródeł wulgarnego języka w obecnych czasach jest znacznie więcej niż tylko rodzinny dom. Tu wskazuje na język, jakim posługują się dalsi członkowie rodziny, przyjaciele domu, ale też idole młodzieży; piosenkarze, blogerzy oraz z jakim językiem młodzi ludzie mają do czynienia w Internecie, w grach komputerowych, filmach, …

– Siłą rzeczy takie słownictwo jest dostępne dla ich oczu i uszu. Jest to czas „nastoletni” wobec czego ten zakazany owoc jest dla nich fascynujący. Te przekleństwa, że mogą wymieniać je w swoim gronie a do uszu i oczu rodziców to nie dociera, to jest też taki dodatkowy aspekt nobilitacji. Internet, filmy, gry komputerowe nasycone są wulgaryzmami, treściami przemoczonymi, agresywnymi, komentarzami ludzi, którzy są agresywni, ludzi dorosłych, wobec tego dzieci też przyjmują taką postawę, że jeżeli osoba dorosła to robi – a rodzice powtarzają komunikat „słuchaj się dorosłych” – to siłą rzeczy ten komunikat jest chętnie przyjmowany przez nie. – wyjaśnia psycholożka.

O czym rozmawiają uczniowie lwóweckiej podstawówki?

„Ej ludziska takie pytanko. O co chodzi z tym że (***) niby się ubiera jak dzi* czy coś. Lepiej spójrzcie na (***) i (***) to dopiero kur*.”

„(***) obci* za 3 dychy w kiblu damskim na górze na hali. Zapraszam”

„Czemu sie czepiacie sie (***) ze ma duże cy* to nie jest jej wina a tak nosi oversize ciuchy. To (***) świeci d* i cy* przed kolegami.

To tylko fragmenty korespondencji uczniów podstawówki. Niestety, niektóre z wpisów są tak wulgarne, iż chcąc je upublicznić musielibyśmy całe zamazać, wygwiazdkować.

Jak zostać dorosłym?

Pani psycholog, która na co dzień pracuje z dziećmi mającymi problemy wyjaśnia, iż taki język coraz częściej postrzegany jest w środowisku dzieci, młodzieży za normalny. Oni nie widzą w tym nic złego, a wręcz przeciwnie, niektórzy uważają, iż muszą używać takich słów i zwrotów, żeby być tolerowanym w swoim środowisku, albo żeby pokazać swoją przewagę. Odnosi się to także do sposobu postrzegania innych, do odnoszenia się do koleżanek.

– Za to wszystko, co się dzieje odpowiadają rodzice. To oni pełnią kontrolę. Natomiast wiadomo, że ta kontrola nigdy stuprocentowa nie będzie. Dzieci bywają w różnych środowiskach, a wiadomo, że największym autorytetem cieszy się grupa rówieśnicza. Dlatego wystarczy, że jeden dominujący nastolatek, jedno dominujące dziecko takim językiem się porozumiewa i to on naznacza całą grupę. Oczywiście są dzieci, które są na to bardziej lub mniej odporne. Ale żeby chcieć się przypodobać tej grupie rówieśniczej, lub temu nastolatkowi będą próbowały w ten sam sposób się z nim porozumiewać. – wyjaśnia pani psycholog, która zwraca uwagę, iż to jest ten wiek, w którym dzieci się rozwijają i samoistnie dążą też do dotarcia do różnych treści seksualnych.

Edukacja seksualna w szkole podstawowej i w domu

– W szkole podstawowej dzieci się rozwijają, dojrzewają, pojawiają się różne zmiany w ich ciele, wobec czego poszukują też informacji i na ogół trafiają na rzeczy, które nie są skierowane do nich, jak na przykład pornografia. Wobec tego spektrum tych źródeł, do których docierają dzieci versus możliwości, które mają, czyli właśnie Internet, który w treściach jest nieograniczony i często nieblokowany dla młodszych użytkowników. Poza tym rodzice nie mają kontroli nad tym co dzieci oglądają, bo sami nie chcą jej mieć. Nie myślą też o tym, żeby zakładać blokady rodzicielskie, ale też nie myślą, lub boją się rozmawiać z dziećmi na tematy seksualne. Wobec czego dzieci czerpią te informacje z otoczenia. I tu kształtuje się ten język wulgarny, który jest prezentowany w większości komentarzy, treści o tematyce seksualnej w Internecie. – dodaje ekspertka.

Groźby

„Szma* pier* co napisała że (***) ma być z (***) wypie* zaraz jak cię skasuje to cię stara nie pozna zasra*”

„Hejka tutaj osoba z (***) zamknij pi* i posmaruj się maścią na ból d* no chyba że jesteś (***) i jej nie masz.”

„Ej wyjmijmy resztę drzwi z kibla i zanieśmy woźnemu w ramach protestu” – to kolejne z internetowych wpisów lwóweckich uczniów.

Przykład idzie z góry!

Eksperci wskazują, iż to od dorosłych zależy, jak będą zachowywały się dzieci, dlatego należy konsekwentnie pokazywać dobre przykłady, pokazywać, że szanujemy wszystkich ludzi. To tyczy się rodziców, ale także całego otoczenia dzieci.

Czym skorupka za młodu …

Mowa nienawiści uwielbia bierny klimat. Pani psycholog, z którą rozmawialiśmy tłumaczy, iż w takich przypadkach koniecznie trzeba reagować. Ta reakcja powinna być tak ze strony rodziców, ale również ze strony szkoły, która powinna włączyć się w rozwiązanie problemu i nie chodzi tu o usunięcie grupy dyskusyjnej w mediach społecznościowych, ale o dotarcie do młodzieży. Ekspertka widzi tu rolę dla specjalistów.

– Jeżeli chodzi o kwestie seksualności to np. w Biurze Rzecznika Praw Dziecka psycholodzy organizowali warsztaty z seksualności, czyli o tym, jak dobrze mówić o swoim ciele. Taka nauka dobrej seksualności może być taką drogą do tego, żeby rozmawiać o niej w inny, nieznany im teraz sposób, żeby dostały ten dobry przekaz. Nie ukrywajmy, seksualność jest to nadal często temat tabu. – wskakuje nasza rozmówczyni, która podpowiada, iż warto zawnioskować do RPO o takie warsztaty.

Mowa nienawiści

W ocenie ekspertów nie należy udawać, że nie ma problemu, bo wówczas nie zwalczymy jego skutków, a objawy mogą się nasilić. Młodym, dojrzewającym ludziom niezwykle trudno poradzić sobie z atakami, bo te często uderzają w ich budujące się dopiero poczucie własnej wartości, a mowa nienawiści prowadzi do zaniżonego poczucia własnej wartości, autoagresji, a w skrajnych przypadkach może też prowadzić do myśli samobójczych. Dlatego, jak radzi ekspertka, warto rozmawiać z dziećmi o tym, z jakiego powodu używają takich słów, dlaczego jest to dla nich takie ważne itd.

czytaj: Problem samobójstw sam nie zniknie. Dane z powiatu dają do myślenia

Jak reagować?

– Ja bym zadała im pytanie, dlaczego w taki sposób się komunikują, co dla nich oznacza przekleństwo. Jak skierują przekleństwo wobec drugiego człowieka, to czy mają wówczas poczucie, że sprawiają przykrość, czy to jest dla nich takie naturalne słownictwo. Warto sprawdzić, jakie funkcje to pełni w tej grupie. – wskazuje pani psycholog, która podkreśla, iż praca z jednym dzieckiem w tym przypadku niczego nie rozwiąże, dlatego w jej ocenie to musi być praca z grupą.

– Myślę, że to od szkoły powinno się zacząć, bo jest to po pierwsze najprostsze rozwiązanie, najbardziej dostępne. Warto takie rozmowy prowadzić grupowo, np. w klasach, czy dzieląc klasy np. na dziewczyny i chłopców. Ale to już od szkoły zależy. – tłumaczy psycholożka, która podkreśla, iż widzi tu duże pole do pracy dla fachowców.

Słownik wulgaryzmów

(***)(***) ty h*
Je* (***) po daje d*
(***) to jedna z największych szm* w szkole
(***) je* się ku*

Gdzie szukać pomocy?

Dzisiaj pokazujemy problem i liczymy na szybką i zdecydowaną reakcję zanim to, czy inne forum się rozwinie, zanim któryś z uczniów, któraś z uczennic nie wytrzyma presji, zanim dojdzie do tragedii. Wprawdzie to jest grupa uczniów lwóweckiej szkoły, ale rozmowy z ekspertami nie zaszkodziłyby z pewnością także młodzieży w innych placówkach. Niestety o ekspertów, którzy potrafią dotrzeć do młodzieży na rynku jest bardzo trudno. Ale to nie znaczy, że można się poddać.

Warto tu wspomnieć, iż nie jest to pierwszy taki przypadek w regionie. Nie tak dawno temu w innej z lwóweckich szkół była podobna sytuacja, ale tam szybka i profesjonalna reakcja dyrekcji szkoły i kadry pozwoliła rozwiązać problem i uniknąć tragedii. Czy władze tej szkoły będą potrafiły prawidłowo zareagować?

Pamiętaj: Dręczą Cię w szkole, biją na podwórku, boisz się wychodzić z domu? Stałeś się celem ataku w internecie, jest hejt na Ciebie, ktoś wpuścił do sieci Twoje kompromitujące zdjęcie? Zostałeś sam, pogubiłeś się w życiu, straciłeś przyjaciela, nie masz z kim pogadać? Nie jesteś sam! Zadzwoń pod numer 800 12 12 12. To telefon zaufania Rzecznika Praw Dziecka. Polecić można także bezpłatny, anonimowy telefon dla dzieci i młodzieży Towarzystwa Przyjaciół Dzieci – 800 119 119 lub numer 116 111 – telefon zaufania dla Dzieci i Młodzieży. Natomiast numer: 800 100 100 to bezpłatna i anonimowa pomoc telefoniczna dla rodziców i nauczycieli, którzy potrzebują wsparcia i informacji w zakresie przeciwdziałania i pomocy psychologicznej dzieciom przeżywającym kłopoty i trudności takie jak: agresja i przemoc w szkole, cybeprzemoc i zagrożenia związane z nowymi technologiami.