Domy przysłupowe, zwane łużyckimi, są to budynki o specyficznej architekturze. Często wchodząc do środka trzeba się pochylić, by zmieścić się w niskim portalu, wręcz pokłonić. W niewysokich pomieszczeniach izb zrębowych ze stropem belkowym, wyższe osoby bacznie muszą uważać na swoje głowy, by ich nie poobijać. Małe okienka wpuszczają mniejszą ilość światła, więc mrok w domu zapada szybciej. Istniejące podziały wnętrz i oryginalny wystrój często utrudniają ich przystosowanie do potrzeb współczesnych mieszkańców. Póki nie przeprowadzi się remontu i konserwacji budynku, stare drewno, często zniszczone i skorodowane, czy zawilgocone ściany i posadzki, zwłaszcza w domach zaniedbanych lub opuszczonych przez właścicieli, albo takich, których nikt nie chce, wydzielają swoiste zapachy.
Domy przysłupowe mają szczęście, gdy zyskają właścicieli, którzy je pokochali.
Takie szczęście spotkało dwa budynki przysłupowe – w Łaziskach (zbudowany w 1860 r.), gm. Bolesławiec, i w Skorzynicach (zbudowany k. XVIII w., przebudowany 1827 r.), gm. Lwówek Śląski. Oba są dużymi budynkami piętrowymi, mieszkalno-gospodarczymi, które tworzą zagrody wraz z towarzyszącymi im budynkami gospodarczymi. Właściciele obu obiektów powoli podnoszą je z ruiny i przywracają dawną świetność. Działania wykonują pod nadzorem i w uzgodnieniu z Wojewódzkim Urzędem Ochrony Zabytków we Wrocławiu Delegatura w Jeleniej Górze. W tym roku realizowane są w nich remonty konstrukcji i rekonstrukcja oraz montaż stolarki okiennej, dofinansowane ze środków Dolnośląskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków we Wrocławiu.
Elewacja budynku w Skorzynicach przed i po remoncie
