Resort zdrowia wydał komunikat, w którym ostrzega przed nową groźną chorobą, na którą nie ma obecnie szczepionki, a która rozprzestrzenia się już w Europie.

Ostatnie lata pokazały, jak dużym zagrożeniem dla ludzkości są wirusy. Pandemia COVID-19 na dwa lata niemal sparaliżowała życie na całym świecie. Kiedy wiosną tego roku poczuliśmy się już bezpieczniejsi, do drzwi puka nowe zagrożenie, tym razem z krajów afrykańskich. Ministerstwo zdrowia wydało komunikat, w którym ostrzega przed ospą małpią.

Ospa małpia jest odzwierzęcą chorobą zakaźną (zoonoza). W sprzyjających warunkach (bliski kontakt, w tym kontakty intymne) może się przenosić również z człowieka na człowieka. Wywołuje ją wirus ospy małpiej (MPXV) należący do rodzaju Orthopoxvirus. Według dotychczasowych informacji naukowych infekcja nie ma przebiegu bezobjawowego, jaki występuje w przypadku COVID-19.

Sytuacja epidemiologiczna

We wcześniejszych latach ospa małpia powodowała zachorowania u ludzi wyłącznie w krajach afrykańskich, w których występują przenoszące wirusa MPXV gryzonie afrykańskie. Poza Afrykę były zawlekane pojedyncze przypadki, które nie stanowiły źródła ognisk zachorowań. Obecnie przypadki ospy małpiej w postaci ognisk zachorowań obejmujących po kilkadziesiąt osób pojawiły się m.in. w: Hiszpanii, Portugalii, Wielkiej Brytanii.

Resort zdrowia wskazuje, iż poza Afryką do dnia 24 maja 2022 r. potwierdzono 131 przypadków i 106 podejrzeń.

– Nie ma szczepionki przeciw ospie małpiej. – przyznaje ministerstwo zdrowia dodając, iż przebieg zachorowań na ospę małpią obserwowanych w Europie jest jak na razie łagodny lub umiarkowany, podkreślając, iż dotychczas nie odnotowano jeszcze zgonów wywołanych zachorowaniami.

Źródło zakażenia i drogi szerzenia

Od zwierząt: bezpośredni kontakt z zakażonymi zwierzętami poprzez ich krew lub płyny ustrojowe (głównie są to: wiewiórki, króliki, ale również zakażone myszy czy szczury), albo w wyniku pogryzienia przez zakażone zwierzę. W Europie przenoszenie MPXV tą drogą obecnie nie występuje.

Od człowieka: drogą kropelkową lub z krwią i wydzielinami w czasie bezpośredniego kontaktu z osobą zakażoną, przez śluzówki.

Początkowe objawy choroby:

wysoka gorączka, powyżej 38,50C
uogólnione lub miejscowe powiększenie węzłów chłonnych (w odróżnieniu od ospy wietrznej)
ból głowy
ból pleców
znaczne osłabienie

Dalsze objawy, odsunięte w czasie:

Po 1-3 dniach u pacjenta rozwija się wysypka (w kolejności: plamki, grudki, pęcherzyki, krosty, strupki)

Wysypka zazwyczaj zaczyna się na twarzy i następnie rozprzestrzenia się na inne części ciała.
W czasie wystąpienia wysypki osoba chora jest zakaźna.
Wysypka utrzymuje się przez 2-4 tygodni.
Blizny po odpadnięciu strupów na skutek wysypki są bardzo głębokie, ale zanikają w okresie 1-4 lat.

Diagnostyka

Diagnostyka ospy małpiej polega na identyfikacji materiału genetycznego wirusa w materiale pobranym od pacjenta, np. krew, wydzielina z pęcherzyków – testem PCR (ang. Polymerase Chain Reacion). Pacjenci, u których potwierdzona zostanie obecność choroby powinni być natychmiast kierowani do szpitali na oddziały zakaźne.