Obchodzony 1 listopada Dzień Wszystkich Świętych oraz 2 listopada Dzień Zaduszny, mają w Polsce szczególne znaczenie – to dni, w których splatają się staropolskie tradycje, wierzenia i rodzinna pamięć, podkreślając więź między światem żywych a umarłych.
Wyjątkowy charakter tego dnia ma swoje korzenie w historii i wierzeniach przodków, które przez stulecia ewoluowały, by stać się głęboko zakorzenioną, nieodłączną częścią polskiej kultury i religii.
Ludzie od wieków wierzyli, że w czasie przesilenia letnio- jesiennego zaciera się granica między dwoma światami, umożliwiając duszom zmarłych odwiedziny wśród żywych. Dawne, przedchrześcijańskie obrzędy nawiązywały do tzw. Dziadów, kiedy to ludzie spotykali się, aby wspominać przodków. Wierzono, że w tym czasie ich dusze wracają na ziemię, aby odwiedzić swoje rodziny. Tradycja nakazywała wówczas rozpalanie ognia, by oświetlić im drogę oraz pozostawianie jedzenia. Zwyczaje te były wyrazem pamięci, troski i wdzięczności. Chociaż te dawne rytuały zostały w znacznym stopniu zapomniane, ich duch przetrwał i jest kultywowany podczas współczesnych obchodów dnia Wszystkich Świętych.
Dzień, tak Dzień Wszystkich Świętych, jak i Dzień Zaduszny są głęboko zakorzenione w naukach i tradycji Kościoła katolickiego. W biblijnym kontekście nawiązują one do nauk o zmartwychwstaniu i nadziei na życie wieczne, jakie daje Jezus Chrystus. W Ewangelii św. Jana Jezus mówi: „Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto we Mnie wierzy, choćby i umarł, żyć będzie” (J 11, 25). W tej perspektywie dni te są czasem wielkiej nadziei, w którym żyjący wspominają tych, którzy osiągnęli zbawienie i odnawiają swoją wiarę w przyszłe życie.
Z początkiem listopada ludzie tłumnie odwiedzają groby bliskich. Cmentarze ożywają morzem zapalonych zniczy i kolorowych kwiatów. Każdy płomień znicza to nie tylko wyraz pamięci i tęsknoty, ale również symbol nadziei i życia wiecznego. Kwiaty są wyrazem wdzięczności za wspólne chwile oraz szacunku dla przodków. Przypominają, że choć życie ludzkie przemija, pamięć o nich trwa w żywych.
Dla wielu osób ten czas ten staje się również okazją do spotkań rodzinnych. Spotkania przy grobach pozwalają na przekazywanie młodszym pokoleniom historii przodków, przywracając pamięć o tych, które odeszli, ale wciąż żyją w naszych sercach.
Dziś cmentarze, tak jak ten w Lwówku Śląskim, Lubomierzu, czy Jeleniej Górze ale także małych sołectwach, jak Dłużec, Pławna, Rząsiny są tłumnie odwiedzane przez mieszkańców, ale również tych, którzy na groby bliskich przyjechali z odległych zakątków świata.
Diecezja Legnicka przypomina, że od 1 do 8 listopada wierni mogą uzyskać odpust zupełny i np. ofiarować go za dusze zmarłych. Odpust zyskuje ten, kto nawiedzi cmentarz oraz wypełni zwykłe warunki, tj. przystąpi do Komunii św. w dniu nawiedzenia cmentarza i odmówi na cmentarzu Ojcze nasz i Wierzę w Boga oraz jakąkolwiek modlitwę w intencjach wyznaczonych na dany dzień przez Ojca Świętego.
