“Wiadomo, że naród polski przeszedł ciężką próbę utraty niepodległości, która trwała z górą sto lat, a mimo to pośród tej próby pozostał sobą. Pozostał duchowo niepodległy, ponieważ miał swoją kulturę.” – Jan Paweł II
11 listopada to dla Polaków jedna z najważniejszych dat. Tego dnia w 1918 r. po 123 latach niewoli Polska odzyskała niepodległość i powróciła na mapy świata. Odzyskanie niepodległości stało się inspiracją do wspólnego świętowania. Tu warto przypomnieć, iż pierwszy raz odzyskanie niepodległości powszechnie upamiętniono 14 listopada 1920 r. Wcześniej nie było to w pełni możliwe ze względu na toczące się walki o kształt granic i byt Rzeczypospolitej. W latach 1919 – 1936 obchody odzyskania niepodległości odbywały się zwykle w pierwszą niedzielę po 11 listopada i miały charakter wojskowy. Dopiero w 1926 r. dzień 11 listopada formalnie uznano za datę odzyskania niepodległości. W czasie II wojny światowej obchodzenie Święta Niepodległości było zabronione. Święto Niepodległości obchodzone 11 listopada zostało przywrócone dopiero przez Sejm ustawą z 15 lutego 1989 r. pod nazwą „Narodowe Święto Niepodległości”.
Podczas corocznych obchodów tego święta, oddajemy hołd tym, dzięki którym Polska zdołała wydźwignąć się z ruin, stworzyć fundamenty dla rozwoju ekonomicznego oraz przeprowadzić procesy modernizacji gospodarczej i cywilizacyjnej. Ten dzień jest przypomnieniem o sile i determinacji, które pozwoliły nam odbudować naszą ojczyznę po długim okresie trudności.
Dziś w Lubomierzu główne uroczystości rozpoczęła Msza Święta w intencji Ojczyzny w kościele pw. św. Maternusa B.M, którą celebrował proboszcz parafii, ksiądz Andrzej Łuczyński. Po mszy Lubomierzanie prowadzeni przez poczty sztandarowe przeszli pod pomnik Wdzięczności, gdzie wspólnie odśpiewali hymn a później delegacje złożyły kwiaty.
Zgromadzonych powitał Pan Marek Chrabąszcz Burmistrz Lubomierza.
– Dzisiaj mamy wielkie święto narodu, święto radości po długiej, ciężkiej nocy cierpień (…). Te słowa orędzia Marszałka Józefa Piłsudskiego wygłoszone podczas otwarcia Sejmu Ustawodawczego pokazują nam drogę jaką musiał przejść nasz naród w marszu po niepodległość. 11 listopada 1918 roku Polska pojawiła się z powrotem na mapach Europy i świata. Słowo Polak nabrało realnego wymiaru, Polska odzyskała szansę na niepodległy i samoistny byt w zupełnie nowej rzeczywistości, jaka nastała po zakończeniu I wojny światowej. Przepełniony patriotyzmem, naród polski przystąpił do budowy od podstaw państwa polskiego. A budowniczych mieliśmy naprawdę wielkich: Józef Piłsudski, Ignacy Paderewski, Ignacy Daszyński, Wincenty Witos, Roman Dmowski, i wielu, wielu innych, którzy ogromną pasją przystąpili do kreowania zrębów naszej państwowości, tworzenia administracji, armii, polityki zagranicznej. Budowali na tyle sprawnie, że już po trzech latach byliśmy w stanie odeprzeć bolszewicką napaść. Fakt ten pozwolił nam ugruntować pozycję Polski jako znaczącego państwa w Europie środkowej.
W dzisiejszych o czasach słowa takie jak patriotyzm, miłość do ojczyzny nabrały zupełnie nowego wymiaru. Dla najmłodszych pokoleń Polaków, którzy urodzili się w III Rzeczypospolitej, zniewolenie, konspiracja i walka o niepodległość to tematy stricte historyczne.
Dzisiaj, ciesząc się z możliwości jakie daje nam integracja europejska, otwarte granice, wolny handel i rynek pracy, możemy w spokoju wypełniać nasze patriotyczne obowiązki. Jednym z nich jest także poszanowanie przeszłości własnego narodu.
Jak bowiem powiedział Marszałek Piłsudski: „Naród, który nie szanuje swej przeszłości nie zasługuje na szacunek teraźniejszości i nie ma prawa do przyszłości”. Dzisiaj patriotyzm nie wymaga od nas ofiary życia, ale objawia się szacunkiem dla godła, hymnu, języka polskiego i historii. Niewyartykułowana miłość do ojczyzny przejawia się w nauce, w dążeniu do zdobywania wiedzy, w sporcie, w muzyce, czy szerzej w kulturze. Ojczyzna nasza to przede wszystkim wspólnota nas wszystkich, którzy żyjemy tu na polskiej ziemi, w naszej gminie. O wielkości Państwa, stanowią bowiem jego obywatele. Inwestując w siebie, odkrywając swoje talenty, kształtując swój charakter, zakładając rodzinę, wychowując dzieci, działając w organizacjach pozarządowych i angażując się w życie społeczne wspieramy naszą ojczyznę. – podkreślał Pan Marek Chrabąszcz Burmistrz Gminy i Miasta Lubomierz, który wszystkim mieszkańcom złożył najserdeczniejsze życzenia.
– Z okazji dzisiejszego święta, życzę Państwu i sobie, żebyśmy zawsze czuli dumę z tego, że jesteśmy Polakami i zasługiwali na miano prawdziwych patriotów. – życzył Burmistrz.
Po okolicznościowych wystąpieniach kwiaty pod pomnikiem złożyli przedstawiciele władz Gminy i Miasta Lubomierz, Rady Miejskiej Gminy Lubomierz, Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Lubomierzu, Gminnej Biblioteki Publicznej w Lubomierzu, Szkoły Podstawowej w Pławnej, Zespołu Szkół w Lubomierzu, Lubomierskiego Centrum Kultury, ZOUK Izery, Ochotniczych Straży Pożarnych Gminy Lubomierz, Komendy Powiatowej Policji w Lwówku Śląskim, Żłobka Gminnego Wojtusiowa Kraina w Wojciechowie.
O, sami Nasi:)
Sami dla siebie robią, nic dla mieszkańców, zero organizacji.
Ale to w takim dniu trzeba się radować !!!! Ming macie jakby wam kot zdechł.
Ale smutni Ci ludzie.
Nie rozumiem tego nadęcia i smutku. Przecież to radosne święto .
Radości fakt zdecydowanie zabrakło. Coś mała ta organizacja w tym ważnym dniu. Grochówy wojskowej też nie ma.
Skoda ze Grochówy na rynku nie było !
…. “Tym którzy nieśli wolność”… brawo…
Brawo dla obserwatorów, radosne święto a wszyscy stłamszeni jak szproty w puszce …..Chciałbym, żeby wyborcy pokazali całej władzy lubomierskiej czerwoną kartkę i wtedy mogą być smutni …..