Temat epidemii naszej cywilizacji nie jest obcy. Łukasz Tekiela, dyrektor lubańskiego Muzeum Regionalnego przełożył niegdyś na język polski rozporządzenie lubańskich rajców na wypadek zarazy. Rozporządzenie nie straciło na aktualności.
Rozporządzenie rady miasta Lubania w sprawie dżumy z 1599r.
„W czasach chorób zakaźnych i epidemii, kiedy niebezpieczna i straszliwa zaraza, a mianowicie dżuma, strzeż nas przed nią litościwie Panie Boże, dotknie któregoś z obywateli bądź czyjegoś współmieszkańca, gospodarz lub gospodyni domostwa ma obowiązek bezzwłocznie zgłosić ten fakt pod groźbą utraty wszystkich swoich dóbr oraz kary cielesnej.
Podług tego, zwłaszcza dopóki nie jest jeszcze do końca jasne, z jaką rzeczą mamy do czynienia, każdy obywatel pod groźbą kary zobowiązany jest natychmiast powiadomić władze, jeśli tylko zaraza przeniesie się na kolejną osobę w domostwie.
W przypadku pojawienia się dżumy, nie tylko sam gospodarz domu, lecz także jego sąsiedzi z jednej i drugiej strony zobligowani są zgodnie z rozkazem Rady wyprowadzić się i unikać kontaktu z innymi. Ci, którzy sprzeciwiają się tej decyzji i nie pomogą powstrzymać zarazy u jej początku, podlegają karze jak powyżej.
Również każdy obywatel przebywający aktualnie w innym mieście, jeśli zauważy u kogoś oznaki dżumy, ma powinność niezwłocznie to zgłosić swoim władzom, podobnie jak informacje, czy podejrzane osoby z miejscowości dotkniętych zarazą nie są niepostrzeżenie wprowadzane na teren jego miasta.”
Przełożył, Łukasz Tekiela.
źródło: eLuban pl
