Do sądu wpłynął wniosek o ukaranie mieszkanki Lwówka Śląskiego. Poszło o trzy wiaderka gruzu. Po dwóch latach pani Anna usłyszała wyrok uniewinniający.

O tym, jak sąsiedzi potrafią uprzykrzyć życie i jak nieprofesjonalnie do problemów życia codziennego podchodzi lwówecka straż miejska przekonała się jedna z mieszkanek Lwówka Śląskiego. Tym razem poszło o 3 wiaderka gruzu. Po dwóch latach biegania po sądach pani Anna usłyszała wyrok uniewinniający. Przeprosin za stracone nerwy od strażników miejskich nie usłyszała do dziś. Koszty sądowe pokryje społeczeństwo.

Proza życia

Pani Anna sprowadziła się do Lwówka Śląskiego i zamieszkała z mężem w mieszkaniu otrzymanym po zmarłej cioci. Stary, latami nie odnawiany lokal wymagał remontu. Małżeństwo własnymi siłami, krok po kroku inwestowało w mieszkanie, ale i budynek, bo chcieli żyć w godnych warunkach. Dziś ich mieszkanie to prawdziwa perełka, na każdym kroku widać ogrom włożonego w nie serca i ciężkiej pracy. Ale przez te ostatnie lata oprócz zwykłych problemów, jakie pojawiają się przy każdym remoncie musieli stawić czoła także uprzejmym sąsiadom i urzędniczej bezduszności, aczkolwiek sama kobieta podejście do sprawy strażników miejskich nazywa bardziej dosadnie.

Gdzie drwa się rąbie, …

Każdy, kto kiedykolwiek brał udział w remoncie mieszkania, czy domu dobrze wie, jak wiele pojawia się przy tym niewiadomych, czynników, których nie da się przewidzieć. Choćby czas potrzebny na skucie tynku z wydawałoby się niewielkiej ściany, czy ilość odpadów, jakie przy tym powstaną. I mimo, że sprawa ta ma wiele wątków pobocznych to skupimy się na jej sednie i powstałym podczas prac remontowych gruzie, za który nasza bohaterka trafiła przed oblicze Temidy.

To był wrzesień 2020 roku. Małżeństwo przy wsparciu syna postanowiło wyburzyć jedną ze ścianek na strychu. Przysypując do prac zawczasu pomyśleli o konieczności utylizacji odpadów. Mąż pani Anny wynajął do tego celu przyczepkę samochodową i cały gruz rodzina wynosiła wiaderkami z mieszkania i składowała na owej przyczepce. Jak się jednak okazało tego urobku było nieco więcej, niż na przyczepce się mieściło. Małżeństwo musiało oddać przyczepkę, więc postanowiło wywieźć gruz a to, co się na niej nie zmieściło czasowo złożyli przy kubłach na śmieci. Z reakcji kobiety wynika, iż było to około trzech wiaderek tynku ze ściany. Jak od samego początku przyznawali małżonkowie gruz ten złożyli czasowo, chcieli bowiem – przy kolejnym wolnym dniu syna – dokończyć roboty i wówczas znowu wynająć przyczepkę i wszystko razem wywieźć.

Błyskawiczna interwencja straży miejskiej

Jednak chwilę po tym, ja złożyli gruz na terenie należącym do Gminy do mieszkania zapukali strażnicy miejscy. Przyszli, gdyż otrzymali zgłoszenie o zaśmiecaniu terenu zielonego, co potwierdzili naocznie i nakazali niezwłoczne uprzątnięcie terenu. Funkcjonariusze straży miejskiej informację, o konieczności zabrania spod śmietników gruzu przekazali synowi pani Anny.

Teren w wyznaczonym przez nich terminie nie został jednak uprzątnięty. Przy kolejnej z wizyt stróże prawa chcieli wystawić kobiecie mandat. Wówczas mąż pani Anny zabrał ten gruz i złożył w innym miejscu. Strażnicy zdecydowali postawić jednak na swoim i gdy kobieta odmówiła przyjęcia mandatu sprawa trafiła do sądu.

Wniosek o ukaranie

Mieszkanka Lwówka Śląskiego została obwiniona o to, że w dniu 26 września 2020 roku w godzinach popołudniowych w Lwówku Śląskim, zanieczyściła gruzem teren publiczny należący do Gminy.

W sądzie rejonowym stawiły się wszystkie strony. Potwierdzono zaistniały stan faktyczny. Pani Anna nie przyznała się do popełnienia czynu zabronionego, ale przyznała, że złożyła gruz przy śmietnikach i wskazywała, że po pierwsze; było to tylko czasowo, na kilka dni do czasu kontynuacji prac, a po drugie w toku postępowania „obwiniona podniosła, że teren przy kubłach na śmieci jest zanieczyszczony przez innych sąsiadów” a strażnicy miejscy tego nie dostrzegali.

„Stopień społecznej szkodliwości czynu, o jakim mowa w art. 47 § 6 k.w., nie jest znaczny. Wprawdzie gruzem został zanieczyszczony teren gminy, lecz w obrębie nieruchomości zamieszkałej przez kilka rodzin, w miejscu niewidocznym dla bliżej nieokreślonej liczby osób. Nie chodzi równie o gruz w dużych ilościach. Sprawa determinowana jest długoletnim konfliktem sąsiedzkim, lecz skutkowała wniesieniem wniosku o ukaranie wobec lekceważenia przez obwinioną nakreślonych przez strażników miejskich terminów do przywrócenia stanu zgodnego z prawem.” – czytamy w uzasadnieniu wyroku sądu pierwszej instancji, który wymierzył kobiecie karę w kwocie 200 złotych.

Obwiniona składa apelację

Pani Anna nie zgodziła się z przyjętą przez sąd argumentacją i złożyła apelację. Po kolejnych miesiącach oczekiwania sprawą zajął się Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze. Ten podzielił stanowisko kobiety oraz argumentację zaprezentowaną przez jej adwokata.

Sędzia zauważył, iż trafny był wskazany przez obwinioną w apelacji zarzut obrazy przepisów prawa i błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia przez sąd pierwszej instancji.

„Analizując wyjaśnienia obwinionej w kontekście całokształtu materiału dowodowego Sąd Okręgowy doszedł do przekonania, iż zasługują one – przy braku przekonujących dowodów przeciwnych – na uwzględnienie.” – czytamy w uzasadnieniu wyroku, w którym to Sąd wyjaśnił, iż obwiniona potwierdziła istnienie konfliktu sąsiedzkiego oraz potwierdziła ustalenia stanu faktycznego, w tym to, iż we wrześniu 2020 roku rozpoczęła prace remontowe strychu z mężem przy pomocy syna oraz że gruz pochodzący z rozbiórki ściany gromadzili obok kubłów na śmieci, lecz tymczasowo, gdyż zamierzała go wywieźć przyczepką. Z wyjaśnień wynika, iż obwiniona kobieta zaznaczała, że w trakcie prac remontowych przyczepka była pełna i nie chcieli wraz z mężem sypać do niej więcej drobnego gruzu, bowiem jadąc zaśmiecaliby ulicę.

„W zakresie istotnym dla merytorycznego rozpoznania sprawy nie było podstaw aby wyjaśniania obwinionej kwestionować, w szczególności jeśli zważyć na zeznania funkcjonariuszy Straży Miejskiej (…).” – zaznaczał w uzasadnieniu Sąd, który przyznał, iż strażnicy potwierdzili, że zalegający gruz stanowił jedno z wielu zanieczyszczeń na terenie należącym do gminy, a jego stan nie odbiegał od stanu pozostałych śmieci składowanych na tym terenie przez sąsiadów.

Sąd zwrócił także uwagę, iż nie sposób tych wszystkich wyjaśnień i dowodów uznać za mogące samodzielnie stanowić podstawę do ukarania obwinionej.

„Przede wszystkim przybyli na miejsce funkcjonariusze Straży Miejskiej nie informowali obwinionej o wyznaczony terminie do uprzątnięcia gruzu, lecz jej syna. Z dołączonych do akt sprawy fotografii wynika, że gruz pochodzących z remontu części strychu obwinionej składowany był w pobliżu koszy na śmieci, co nie wpływało w sposób rażący na estetykę tego miejsca. Także twierdzenia obwinionej (…), że z uwagi na trwający remont gromadzone odpady były regularnie opróżnianie, zaś pozostawienie niewielkiej ilości gruzu skutkowało brakiem wystarczającej przyczepy do jego wywozu, zasługują na uznanie ich za wiarygodne.” – zauważa Sąd, który dodaje, iż istotne jest również to, że zalegający gruz finalnie uprzątnięty w obecności funkcjonariuszy Straży Miejskiej przez męża obwinionej.

„Art. 145 k.w. wprowadza odpowiedzialność za czyn polegający na zaśmiecaniu miejsca dostępnego dla publiczności, w szczególności drogi, ulicy, placu, ogrodu, trawnika, lub zieleńca. Chodzi w tym przepisie o zachowanie umyślne, więc takie, kiedy sprawca chce popełnić czyn albo przewidując możliwość jego popełnienia na to się godzi. Sąd Okręgowy doszedł do przekonania, iż w świetle poczynionych ustaleń i dokonanej oceny dowodów nie sposób przypisać winy obwinionej. Nie towarzyszył jej zamiar celowego zaśmiecania terenu publicznego należącego do Gminy i Miasta Lwówek Śląski.” – zauważa sędzia, który podkreśla, iż wykroczeniem jest czyn społecznie szkodliwy, a takiej szkodliwości się tu nie doszukuje.

Mieszkanka Lwówka Śląskiego została uniewinniona

Kobieta została uniewinniona, koszty postępowania pokrył Skarb Państwa (czyli podatnicy) a ponadto na jej rzecz zasądzono od Skarbu Państwa kwotę 840 złotych tytułem zwrotu poniesionych przez nią kosztów obrony w postępowaniu odwoławczym.

Do tego wszystkiego pod uwagę należy wziąć zmarnowany czas pracy strażników miejskich, którzy zamiast patrolować miasto musieli biegać i tłumaczyć się po sądach. A przecież wcale nie musiało to się tak skończyć. W naszej ocenie wystarczyłaby nieco więcej wyrozumiałości i profesjonalizmu w komunikacji z mieszkańcami i w ogóle nie byłoby sprawy.